Η επόμενη μέρα της καταστρεπτικής πυρκαγιάς στη Φυλή και τα Άνω Λιόσια και οι αναρίθμητες πληγές που άφησε πίσω της δείχνουν τις τραγικές ευθύνες του κράτους, της Περιφέρειας αλλά και του Δήμου Φυλής.

 Η επόμενη μέρα της καταστρεπτικής πυρκαγιάς στη Φυλή και τα Άνω Λιόσια και οι αναρίθμητες πληγές που άφησε πίσω της δείχνουν τις τραγικές ευθύνες του κράτους, της Περιφέρειας αλλά και του Δήμου Φυλής.

Δυστυχώς, δεν έχει διδαχθεί κανείς κανείς απο το παρελθόν. Η Δημοτική Αρχή του Δήμου Φυλής το μόνο που ξέρει είναι να περηφανεύεται για πρόληψη και ετοιμότητα και να βγάζει φωτογραφίες, εκθέτοντας και τους εργαζόμενους, οι οποίοι κάνουν με δύσκολες συνθήκες το καθήκον τους.

Ποια ουσιαστική πρόληψη υπήρξε, όταν ο δήμος Φυλής ήταν ανάμεσα στους δέκα δήμους που δεν απομάκρυναν την καύσιμη ύλη από την περιοχή τους και ούτε κατέθεσαν σχέδιο στη Γενική Γραμματεία Πολιτικής Προστασίας για την πυροπροστασία; Δυο φορές κλήθηκε η διοίκηση του δήμου να δηλώσει τι ακριβώς έχει κάνει για τον καθαρισμό της καύσιμης ύλης και τις δυο φορές διαπιστώθηκε ότι βρίσκεται σε άσχημο επίπεδο!!!

Είχαμε επισημάνει σε ανακοίνωσή μας να μην περηφανεύονται με ανακοινώσεις και δελτία τύπου για την ετοιμότητα τους αλλά να προετοιμαστούν πραγματικά γιατί το καλοκαίρι είναι ακόμα μπροστά και τα δύσκολα δεν έχουν περάσει. Δυστυχώς, επιβεβαιωθήκαμε.

Καμία οργάνωση, καμία ουσιαστική στρατηγική πρόληψης.

Ηταν γνωστό πως η Πάρνηθα χρειαζόταν έκτακτα μέτρα πυροφύλαξης για να είναι άμεση η οποιαδήποτε επέμβαση και οι ευθύνες ανήκουν σε όλους, Κυβέρνηση, Περιφέρεια και Δήμο.

Η επόμενη μέρα με τον χειμώνα και τις πλημμύρες θα είναι τραγική για την περιοχή μας αλλά και την Αττική. Το νερό που κρατούσε το δάσος θα φέρει νέες πλημμύρες τον χειμώνα και το πρόβλημα στον Δήμο μας θα ενταθεί. Χρειάζεται ανασχεδιασμός, νέες επείγουσες μελέτες, άμεσα οχυρωματικά έργα για να μην πνιγούμε με την πρώτη βροχή.

Χρειάζεται ακόμα να σταθούμε αλληλέγγυοι με όσους έχασαν τα σπίτια, τις περιουσίες τους ή τις δουλειές τους, τους κτηνοτρόφους, τους μελισσοκόμους.

Δεν αρκούν τα χρήματα που δίνει το Υπουργείο ως οικονομική αποζημίωση α) 600 ευρώ για τις πρώτες ανάγκες σε όσους δεν μπορούν να μείνουν στο σπίτι τους β) μέχρι 6000 ευρώ για την επισκευή /αντικατάσταση της οικοσκευής ή για απλές επισκευαστικές εργασίες σε κάθε κύρια πληγείσα κατοικία.

Θα περιμέναμε, από τον Χρήστο Παππού, Δήμαρχο που υπερηφανεύεται ότι έχει πάρει και τα πόμολα από το κράτος, να απαιτήσει και να πάρει περισσότερα χρήματα για τους ανθρώπους που από τη μια στιγμή στην άλλη έχασαν τα πάντα.

Τέλος, ιδιαίτερη αναφορά πρέπει να γίνει στους εθελοντές, κατοίκους και κυρίως τα νέα παιδιά της χασιάς που μπήκαν στην πρώτη γραμμή της μάχης αψηφώντας τον κίνδυνο και στην αυταπάρνηση των πυροσβεστών που αποσόβησαν τα χειρότερα. Αν δεν ήταν αυτοί σήμερα θα μιλούσαμε για τραγωδία.

Μην ξεγελιόμαστε όμως ότι τα δύσκολα τώρα αρχίζουν για αυτό και πρέπει οι αρμόδιοι να κινηθούν άμεσα.